======Dokumenty pochodzące ze zbiorów IPN====== ====Seria I====
Archiwa nie płoną
Powstały w 2000 roku Instytut Pamięci Narodowej przejął archiwa komunistycznej bezpieki oraz katalog Główny Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu. Zbiór archiwalny jest niepełny, ponieważ w czasie rządu Tadeusza Mazowieckiego, odbywało się bezprawne niszczenie (brakowanie) lub wynoszenie akt SB. Dokumenty które udostępniam, a są one cząstką materiału wytworzonego przez esbecje, pochodzą z tego archiwum. Poza tym, że dowiadujemy się z nich o rozpracowywaniu Bonieckiej przez służby bezpieczeństwa w latach 50 i 60, dokumenty dyskredytują ostatecznie, stale podtrzymywaną i utrwalaną w opinii publicznej przez pewne środowiska, fałszywą interpretacje motywów działań pisarki. Jak wynika z innych dokumentów, które przygotowuję do publikacji, służba bezpieczeństwa zniekształcała fakty z życia Marii Bonieckiej, rozgłaszała je, skutecznie obniżając prestiż, jakim pisarka cieszyła się wśród społeczeństwa szczecińskiego. Wytworzone przez bezpiekę dokumenty zaprzeczają takim, zresztą pozbawionym wszelkich wiarygodnych dowodów, opiniom. W moim rozumieniu stanowią uzupełnienie źródeł obecnie dostępnych, potwierdzają bezkompromisową, niezależną postawie i antykomunistyczną przeszłości Marii Bonieckiej. (O werbowaniu do współpracy z SB. Boniecka pisze w „Ucieczce za druty” (chodzi o pułk. Kazimierza Góreckiego –w latach 1958-1965 był zastępcą Komendanta Wojewódzkiego ds SB w Szczecinie). * {{:documents:ipn:wniosek.pdf|Wniosek}} Wniosek o „udostępnienie wglądu w dokumenty” złożyłam w OBUIAD w roku 2007. W PRL-u działalność operacyjna służb specjalnych musiała być dokumentowana. Od 1962 r. wprowadzono obowiązek rejestrowania każdego zainteresowania SB. W latach 50 stosowano wobec Bonieckiej intensywną inwigilacje (Sprawa Agenturalna na Osobę) na którą między innymi składały się; rewizje, przesłuchania, śledzenie, podsłuchy telefoniczne, kontrola korespondencji. Jedną z ponurych prowokacji zainspirowanych przez pracownika SB, której celem było ukaranie niepokornej, był [[archiwum#proces_1956|wytoczony proces dziennikarski przeciw Bonieckiej (1957 r.)]] (represje stosowano także wobec rodziny Bonieckiej, między innymi bezprawne przetrzymywanie przez UB - męża - Bogumiła Bonieckiego w podziemiach przy ul. Kaszubskiej) W latach 60 zgodnie z ubecką reformą ewidencji, Maria Boniecka została formalnie zarejestrowana jako figurant (Sprawa Operacyjna Rozpracowania). Założona na nią sprawa nosiła kryptonim „KULTURA”. Boniecka otrzymała wtedy kartę ewidencyjną z numerem rejestracji **1284**. Rozpracowywanie przez organa bezpieczeństwa zmieniło wtedy charakter na inwigilacyjno-represyjny. Represje wobec Marii Bonieckiej były wielorakie. Od usunięcia ze stanowiska naczelnego „Ziemi i Morza, poprzez represje zwaną „uderzeniem po kieszeni”, która polegała na odebraniu możliwości zarobkowania przy równoczesnym wstrzymaniu renty po zamknięcie w szpitalu psychiatrycznym na Broniewskiego. Celem operacyjnego rozpracowania było rozpoznanie, kontrola i neutralizacja działalności uznanej przez służby za „wrogą”. * Figurant Na podstawie prezentowanych dokumentów, Maria A. Boniecka była zarejestrowana jako „figurant”. Celem rejestracji było sprawdzanie, rozpracowywanie, inwigilowanie i represjonowanie figuranta przez służby bezpieczeństwa (SB) w ramach sprawy operacyjnej. * Biuro „C” Tu Biuro „C” KW MO w Szczecinie - zajmujące się ewidencją operacyjną III – oznaczało sprawy śledcze. * {{:documents:ipn:karta_e-14.pdf|Karta E-14}} Karta ewidencyjna, świadcząca o rejestracji osoby stanowiącej przedmiot zainteresowania służb bezpieczeństwa. Służyła dokumentowaniu działalności osób które w przeszłości podejmowały “wrogą działalność” (definicja za K.Kamiński “Pamięć i Sprawiedliwość” 2003. Symbol składał się zazwyczaj z części literowej i liczby arabskiej. W przypadku rozpracowywanej figurantki Marii Bonieckiej numer ewidencyjny to **K-3 BU I-126010**. * {{:documents:ipn:dziennik_rejestracyjny.pdf|Dziennik Rejestracyjny}} Od 1962 roku rejestrowano wszystkie zainteresowania operacyjne SB. Sprawa operacyjna Marii Bonieckiej otrzymała nazwę KULTURA. Jej numer archiwalny akt agenturalnych, zgodnie z zapisami w Dzienniku rejestracyjnym jest **1284**. * {{:documents:ipn:inwentarz.pdf|Inwentarz}} Inwentarz był dziennikiem w którym wpisywano akta złożone do archiwum. W rubryce „zabarwienie sprawy” napisano „wrogi stosunek do PRL”. * {{:documents:ipn:protokol_brakowania.pdf|Protokół Brakowania}} * {{:documents:ipn:karta_E-16.pdf|Karta E-16}} Kartoteka ogólno-informacyjna zawierająca informacje o aktualnych (czynnych) zainteresowaniach SB. osób, których sprawy wcześniej zakończono. Karta E-16 odgrywała w ewidencji SB specyficzną role „łącznikową”.W trakcie rejestracji czynnej pracownik operacyjny przekazywał na niej informacje dotyczące zmian w statusie rejestrowanego.